Τα κείμενα αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα εκτός κι αν αναφέρεται άλλος ως συγγραφέας. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσιεύση τους δίχως τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Solitude 9 : Στέλλα


Όλη την εβδομάδα διέκρινε μια περίεργη απόσταση μεταξύ τους, τον ένιωθε χαμένο σε σκέψεις και ταλαιπωρημένο από αυτές. Ξυπνούσε πάντοτε πολύ πρωί και γυρνούσε στο σπίτι πολύ αργά το βράδυ, δίχως καμία διάθεση. Ίσως να ήταν η δουλειά, ποτέ δεν τον ρωτούσε μήτε της μιλούσε εκείνος για τις δουλειές του. Ήξερε από την πρώτη στιγμή γνωριμίας τους ότι η φύση και μόνο της εργασίας του απαιτούσε υπερβολικά πολλές ώρες αφοσίωσης. Εκτίμησε μάλιστα τις θυσίες που είχε κάνει τότε κυνηγώντάς την, εις βάρος της προσωπικής του ξεκούρασης.
Αλλά αυτή τη φορά διαισθανόταν ότι η δουλειά δεν είχε καμία σχέση. Τον έβλεπε να χάνεται και φοβόταν. Και δεν ήθελε να τον ρωτήσει. Δεν ήθελε να φανεί σαν ανόητο κοριτσάκι που κυνηγάει φαντάσματα ενώ δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Αλλά φοβόταν. Και σκεφτόταν πολύ, υπερβολικά πολύ.
Άρχισε να σκέφτεται τι θα συνέβαινε αν την παρατούσε. Αν δεν ήταν σίγουρος για τον γάμο τους. Έφθασε στο σημείο και η ίδια να αμφιβάλλει για το γάμο. Και σε λίγες μέρες έπρεπε να επισκεφτεί τους γονείς της, να ξεκινήσει να ρυθμίζει κάποιες λεπτομέρειες του γάμου. Τρελαινόταν στις σκέψεις της!

Εκείνο το βράδυ γύρισε περισσότερο αργά από ό,τι συνήθως. Είχε κάποιο επαγγελματικό δείπνο. Τον περίμενε ξαπλωμένη στον καναπέ.Έβλεπε το "Αγάπα με αν τολμάς" του Γιαν Σαμουέλ και την είχαν πιάσει τα κλάμματα! Ήθελε και αυτή μια τόσο τρελή και απίθανη αγάπη στη ζωή της, ήτανε όμως ρεαλίστρια, ήξερε ότι δεν μπορούσε να υπάρξει στην πραγματικότητα, μόνο στον κινηματογράφο γίνονται αυτά. Και σίγουρα με τον Μάρκο δεν μπορούσε ούτε στον κινηματογράφο να υπάρξει κάτι τέτοιο! Αλλά τον αγαπούσε, δεν είχε αμφιβολία γι'αυτό. Και έκλαιγε από συγκίνηση.
Ο Μάρκος φαινόταν λιγότερο κουρασμένος από ότι όλο αυτό τον καιρό. Και φάνταζε περισσότερο όμορφος παρά ποτέ. Την αγκάλιασε, της φίλησε τα δάκρυα που έτρεχαν ακόμα από τα μάτια της, της είπε ότι την αγαπούσε! Πόσο καιρό είχε να της το πει κατάματα;
Αφέθηκε στην αγκαλιά του, στα χάδια του, ενώ σκεφτόταν πόσο ύποπτο της φαινόταν αυτό το "σ'αγαπάω", ενώ ακόμα τα δάκρυα δεν έλεγαν να στερέψουν!Και οι άσχημες σκέψεις πλήθαιναν...

Ακουγόταν οι Tindersticks
Youve been lying in bed for a week now
Wondering how long itll take
You havent spoken or looked at her in all that time
Its the easiest line you could break
Shes been going about her business as usual
Always with that melancholy smile
But you were too busy looking into your affairs
To see those tiny tears in her eyes

Tiny tears make up an ocean
Tiny tears make up a sea
Let them pour out, pour out all over
Dont let them pour all over me

How can you hurt someone so much your supposed to care for
Someone you said youd always be there for
But when that water breaks you know youre gonna cry, cry
When those tears start rolling youll be back

Tiny tears...

Youve been thinking about the time, youve been dreading it
But now it seems that moment has arrived
Shes at the edge of the bed, she gets in
But its hard to turn the opposite way tonight