Την περίμενε σε ένα όμορφο εστιατόριο. Κάτι της θύμιζε. Δεν μπορούσε να θυμηθεί τι, ίσως κάποτε να είχαν δειπνήσει ξανά μαζί στο παρελθόν. Ίσως με κάποιον άλλο, ίσως με άλλη παρέα. Δεν είχε σημασία. Ήτανε εκεί και ήτανε εκεί για εκείνη. Και ήταν όμορφος, ο χρόνος ενίσχυε τη γοητεία του, ήτανε πιο όμορφος από όσο τον θυμόταν, από όσο βιαστικά τον είχε δει τις προάλλες.
Κύριος όπως πάντοτε σηκώθηκε μόλις την είδε. Τις θυμόταν αυτές του τις ευγένειες, κάποτε τις νόμιζε προσποιητές, με τον καιρό κατάλαβε ότι ήταν χαρακτηριστικό του. Μερικές φορές χαρακτηριστικό ιδιαιτέρως εκνευριστικό μάλιστα. Δεν κατάλαβε ποτέ αν την εκνεύριζε επειδή είχε μάθει τελείως διαφορετικά από όσους άλλους συναναστρεφόταν ή αν ήταν απλώς εκνευριστικό. Τώρα δεν είχε καμία σημασία κάτι τέτοιο όμως. Χαμογέλασε πλατιά μάλιστα όταν την βοήθησε να καθίσει στο τραπέζι τους.
Συζητούσαν άνετα, σαν δυο παλιοί καλοί φίλοι που είχαν απλώς χαθεί για αρκετό καιρό, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα μεταξύ τους ποτέ.Μίλησαν για τις δουλειές τους, και οι δύο τα είχαν καταφέρει εξίσου υπέροχα στα επαγγελματικά τους. Μίλησαν για τις παραστάσεις που είχαν δει τελευταία, σε κάποιες μάλιστα ήταν ταυτόχρονα παρόντες, πώς δεν συναντήθηκαν; Μίλησαν για μουσικές, για ταινίες, για όσα τους είχαν φέρει κοντά χρόνια πριν.
Ένιωθε πραγματικά σαν να μην είχε συμβεί τίποτε άσχημο ανάμεσά τους. Προαιώνιοι δεσμοί τους έδεναν, το έβλεπε καθαρά, της το έλεγε από παλιά. Πώς τον έδιωξε από κοντά της; Πώς το έκανε αυτό; Τον αγαπούσε, το έβλεπε καθαρά, ποτέ δεν είχε πάψει να τον αγαπάει. Όμως, δεν είχε αυτή την εικόνα μαζί του, όχι τότε. Σήμερα; Δεν μπορούσε να είναι σίγουρη, ποτέ δε θα μπορούσε να είναι σίγουρη.
Της είπε για τη Στέλλα! Για τον επικείμενο γάμο τους, για την ευτυχία που είχε βρει κοντά της. Ένιωσε το έδαφος να χάνεται. Εκείνη τη στιγμή σιγουρεύτηκε ότι τον ήθελε δικό της, δεν μπορούσε καμία να μπει ανάμεσά τους. Όχι, δεν ήταν αργά! Από εκείνη τη στιγμή μόνον αυτή η σκέψη στριφογύριζε στο μυαλό της. Η όμορφη κουβέντα που έκαναν μέχρι τότε μετατράπηκε σε μονολόγους του Μάρκου σε θέματα που ούτε καν θυμάται και σε μονολεκτικές απαντήσεις δικές της.
Της είπε ότι θα της τηλεφωνούσε ξανά, ότι θα ξαναβρισκόταν. Θα της τηλεφωνούσε...
Ο πιανίστας έπαιζε ένα κλασσικό τραγούδι του Nat King Cole
Unforgettable, thats what you are
Unforgettable though near or far
Like a song of love that clings to me
How the thought of you does things to me
Never before has someone been more
Unforgettable in every way
And forever more, thats how youll stay
Thats why, darling, its incredible
That someone so unforgettable
Thinks that I am unforgettable too
Unforgettable in every way
And forever more, thats how youll stay
Thats why, darling, its incredible
That someone so unforgettable
Thinks that I am unforgettable too
Unforgettable though near or far
Like a song of love that clings to me
How the thought of you does things to me
Never before has someone been more
Unforgettable in every way
And forever more, thats how youll stay
Thats why, darling, its incredible
That someone so unforgettable
Thinks that I am unforgettable too
Unforgettable in every way
And forever more, thats how youll stay
Thats why, darling, its incredible
That someone so unforgettable
Thinks that I am unforgettable too
