Ένα μακάβριο αστείο...

(στη Sharron και στον Keith)


...Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, μια άγνωστη γυναικεία βραχνή φωνή
"...είναι νεκρή...ξαφνικά...η κηδεία θα γίνει αύριο το μεσημέρι..."
Δεν αναγνώριζε τη φωνή, κατάλαβε όμως αμέσως για ποια αναφερόταν.
Μήπως ήταν ένα ανόητο, μακάβριο αστείο;
Είχε περάσει καιρός που είχαν να βρεθούν, καιρός που είχαν να μιλήσουν.
Μήπως ήταν η αδελφή της που τον ενημέρωνε για αυτό το τραγικό γεγονός;
Αμέσως κάλεσε στο κινητό της. Ήταν κλειστό. Ποτέ δεν το έκλεινε...
Αν ήταν "αστείο", τι θα της έλεγε;
Αποφάσισε να το προσπεράσει, τον βασάνιζε όμως η ιδέα.
Κάλεσε ξανά το κινητό της, πάλι κλειστό. Ξανά... και ξανά... το ίδιο.
Αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα, να πάει από το σπίτι της. Μόνον έτσι θα μάθαινε την αλήθεια, μόνον έτσι ίσως να ηρεμούσε...

Η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια και ο Θεός έχει πολύ περίεργη αίσθηση του χιούμορ...
Σε μιαν απότομη στροφή έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου...

Εκείνη έμαθε το τραγικό δυστύχημά του από τις ειδήσεις, το ίδιο βράδυ.
Ένα στοίχημα που κέρδισε, ένα μακάβριο αστείο. Ενδιαφερόταν ακόμα για εκείνη, την αγαπούσε ακόμα...
Ένα στοίχημα που έχασε...