Solitude

...Είναι Σάββατο βράδυ. Δεν πάει καιρός που κανονικά θα έπρεπε να ετοιμάζεται για άλλη μία νυχτερινή έφοδο σε κάποιο πολύβουο κέντρο. Η νύχτα πάντοτε την καλούσε κι εκείνη υπήρξε μία από τις βασίλισσες της. Η ομορφιά της, που δεν την έχει εγκαταλείψει ακόμα, άλλωστε δεν την έχουν πάρει και τα χρόνια, υπήρξε πάντοτε εντυπωσιακή. Και γινόταν αντικείμενο θαυμασμού από τους άντρες και την πολιορκούσαν σε κάθε της έξοδο. Και εκείνη, γυναίκα κυνηγός, σπάνια θυμάται τον εαυτό της μόνο.

Μα τώρα κουράστηκε. Την κούρασαν οι άσκοπες σχέσεις, οι σχέσεις με ημερομηνία λήξεως, τα ξενύχτια δίχως λόγο.
Αυτό το Σάββατο, όπως και αρκετά πριν από αυτό, το έχει πάρει απόφαση. Δεν πρόκειται να συνεχίσει τη ζωή που τόσο την κούρασε, που την ξόδεψε ανούσια.
Θα μείνει στο τεράστιο μοναχικό της σπίτι, θα μαγειρέψει κάτι όμορφο μόνον για εκείνη, θα λεηλατήσει την κάβα της με τα κρασιά, θα ακούσει μουσική, ίσως δει και καμιά ταινία, θα καπνίσει αμέτρητα τσιγάρα, θα αναπολήσει...

...Πόσα ονόματα θυμάται, πόσοι περάσαν από τη ζωή της, από το κρεβάτι της και έπειτα λάβαν τη θέση τους στην πολύτιμη τροπαιοθήκη της, άδεια ονόματα κενά από μνήμες.
Μα υπήρχε κάποιος, κάποιος τόσο διαφορετικός από όλους αυτούς, κάποιος που από τη μνήμη της δεν έχει διαγραφεί κι ας έφυγε από τη ζωη της. Τον είδε προχτές στο δρόμο, δεν του μίλησε, δεν ξέρει αν την είδε και αυτός.Ήταν με κάποιαν άλλη παρέα. Φαινόταν ευτυχισμένος. Αυτός που πάντοτε υπήρχε στο πλάι της και συστηματικά εκείνη τον απόδιωχνε μακριά της Αυτός! Αυτός την είχε αγαπήσει πραγματικά. Κι εκείνη-όχι αυτό το θυμάται-τον είχε αγαπήσει, απλώς ,δεν ήταν ποτέ αυτό που έψαχνε, αυτό που στο μυαλό της είχε πλάσει.


..και στο δωμάτιο ακούγεται ο Duke...

In my solitude you haunt me
With reveries of days gone by,
In my Solitude you taunt me
With memories that never die
I sit in my chair, I'm filled with despair
There's no one could be so sad
With gloom everywhere, I sit and I stare
I know that I'll soon go mad.
In my Solitude I'm praying
Dear Lord above Send back my love