Είναι αρραβωνιασμένος εδώ και έξι μήνες, το επόμενο καλοκαίρι πρόκειται να παντρευτεί. Αγαπάει την μέλλουσα σύζυγό του, το ξέρει ότι την αγαπάει. Αλλά...
Είχε πάρα πολύ καιρό να τη σκεφτεί και ακόμα περισσότερο να τη συναντήσει. Όχι, δεν της μίλησε, τυχαία την είδε σε κάποιο εμπορικό κέντρο. Άραγε τον είδε και εκείνη; Τον κατάλαβε, τον θυμήθηκε; Εκείνος πάντως προσποιήθηκε ότι δεν την είδε και την ταραχή που τον έπιασε την έκρυψε πολύ καλά από τη γυναίκα του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να της εξηγήσει ποια ήτανε, τι σήμαινε για εκείνη, τι θα σήμαιναν οι φλόγες στα μάτια του που θα άναβαν ξανά. Που, τώρα το καταλάβαινε, ποτέ του δεν έσβησαν.
Δεν ήταν όσο όμορφη την είχε διατηρήσει η μνήμη του. Δεν ήταν καν πιο όμορφη από την τωρινή του σύντροφο, μήτε από άλλες που κατά διαστήματα περάσαν από τη ζωή του. Άλλα ήταν που κυρίως τον κράτησαν μαζί της ακόμα και τις περιόδους που δεν ήταν ζευγάρι, τις περιόδους που εκείνη φρόντιζε να τον πληγώνει. "Πώς μπορείς να είσαι τόσο καλός μαζί μου όταν εγώ σου συμπεριφέρομαι σαν σκρόφα;", τον είχε ρωτήσει κάποτε. Της είχε χαμογελάσει, την φίλησε τρυφερά και δεν απάντησε ποτέ. Άλλωστε δεν είχε λόγια να εκφράσει όσα ένιωθε και κυρίως τους λόγους που τα ένιωθε. Απλώς υπήρχαν εκεί κάθε που ήτανε μαζί. Και της προσέφερε απλόχερα την καρδιά του.
Σάββατο βράδυ και προφασίστηκε πονοκέφαλο. Ήτανε καλεσμένοι σε κάποιο πάρτυ για τα γενέθλια συναδέλφου της. Κάποιου που ελάχιστα γνώριζε και ελάχιστα συμπαθούσε. Αλλά δεν ήταν εκεί το πρόβλημα, ο λόγος που δεν ήθελε να πάει. Ήθελε να μείνει μόνος του, να αναπολήσει, να θυμηθεί, να σκεφτεί, να αποφασίσει.
Μένοντας επιτέλους μόνος είχε την ευκαιρία να κοιτάξει παλιές φωτογραφίες, εκείνες που χρόνια έκρυβε σε κλειδωμένα συρτάρια στο γραφείο του. Κάθε φωτογραφία και μια ιστορία. Και ακόμα περισσότερες εκείνες που επανερχόταν από μόνες τους στη μνήμη. Εκείνες που πάντοτε πίστευε ότι της είχε κρύψει πολύ καλά μέσα στην καρδιά του.
Και τα μπουκάλια άδειαζαν το ένα μετά το άλλο. Και τα τσιγάρα άναβαν προτού το άλλο σβήσει. Το επόμενο πρωί έπρεπε να έχει "καθαρίσει". Δεν ήθελε να κοροϊδεύει τον εαυτό του, πόσο περισσότερο έναν άλλο άνθρωπο που αγαπούσε. Και στο cd player ακουγόταν οι Tindersticks:
Greeds all gone now, theres no question
And I can see you push your hair behind your ears
Regain your balance
Doesnt matter where she is tonight
Or with whoever she spends her time
If these arms were meant to hold her
They were never meant to hold her so tight
For the love of that girl
Greeds all gone now, the panic subsides
When I could run, pulling arms to love her
Try to put myself on on the inside
For the love of that girl
Tears swell, you dont know why
For the love of that girl
They never fall, they can never run dry
For the love of that girl
Promise is never over, never questioned it needed reply
But she could breathe deep into my neck
Let me know Im just on the outside
(οι πίνακες είναι του Edvard Munch)
